بعد رفتنت پدر…
دنیا بعد از تو پدر،
شبیه زمانی شد که در تاریکی مطلق به سر می بردم.
بی خبر از فروغ حیات…
تا تو جان شدی دمیدی در وجود من…
با عشقی بی دریغ، پروراندی ام،
و به تماشای بال و پر گرفتنم نشستی…
و من بی پروا،
پای می کوبیدم و می رقصیدم
به ساز خوش اما ناخوش فریبنده زندگی…
بی خبر از آن آینده ای که یک روز خواهد آمد
و تو را با خود خواهد برد
و مرا در سوگ نبودنت تا ابد،
داغ بر دل خواهد نشاند…
دیدگاهتان را بنویسید