مزایای حافظه ترجمه

برخی از مزایای حافظه ترجمه به شرح ذیل هستند:

1. استفاده از حافظه ترجمه، فرایند ترجمه را سرعت می ­بخشد و با فراهم آوردن امکانِ استفاده مجدد از ترجمه ­های قبلی که در آن ذخیره شده ­اند هزینه ترجمه را کاهش داده و در نتیجه، تقاضا برای خدمات ترجمه را افزایش م ی­دهد. هر چه تعداد سگمنت­ های تکراری بیشتر باشد هزینه ترجمه کمتر خواهد شد و این سبب افزایش سرعتِ فرایند ترجمه می­شود البته محصول نهایی حتما باید بازبینی و ویرایش شود. از طرف دیگر، وفاداری مشتریان را نیز افزایش خواهد داد.
2. حافظه های ترجمه، انسجام و یکدستی را در متن تضمین می­ کنند. شناسایی اتوماتیکِ سگمنت ­های قبلا ترجمه شده، پیشرفت مهمی است که سبب افزایش انسجام سبکی، عبارت­ بندی و اصطلاحات در متن مقصد می ­شود. این مساله بویژه در پروژه­ های بزرگ ترجمه که چند مترجم با یکدیگر همکاری می­کنند اهمیت می ­یابد.
3. نیز سبب م ی­شوند تا مترجمان صرفا روی خود فرایند ترجمه متمرکز باشند و نیازی به فرمت ­بندی، صفحه ­آرایی سند و مواردی نظیر اینها ندارد که این همه باعث صرفه­ جویی در زمان تحویل پروژه به مشتری می­ شود.
4. حافظه ترجمه به عنوان سطح مشترکی بین ارائه ­دهندگان خدمات زبانی و مترجمان آزاد به آنها امکان می­دهد تا در پروژه­ های بزرگ ترجمه همکاری کنند

معایب حافظه ترجمه

برخی مشکلاتی که در مورد استفاده از حافظه­ های ترجمه وجود دارد عبارتند از:

1. معمولا قیمت حافظه­ های ترجمه بالاست و به روزرسانی ها نیز رایگان نیستند.
2. حافظه­ های ترجمه، گاهی بر کیفیت ترجمه اثر نامطلوبی می ­گذارند. خطاهای موجود در این حافظه­ ها ممکن است بازیابی شود. اغلب، مشتریان خطاهای موجود در حافظه ترجمه را تصحیح نمی­ کنند بلکه اسناد نهایی را ویرایش می­ کنند. اگر محتوای یک حافظه ترجمه برای نشان دادنِ تصحیحات انجام شده توسط مشتری روی نسخه نهایی به روز رسانی نشود، مترجم مجددا همان خطاهایی را مرتکب می ­شود که در زمان انجام ترجمه تکراری کرده و نسخه جدید او بسیار به نسخه­ ای که قبلا ترجمه کرده شباهت دارد. این موضوع سبب نارضایتی مشتری خواهد شد زیرا تصحیحات انجام شده­ قبلی باید در نسخه جدید اعمال شوند و این ارزشِ افزوده ­ای نیست که مشتری در پی آن باشد.
3. حافظه ­های ترجمه، بر روش­ های کاری مترجمان اثر می­ گذارند. اگر یک پایگاه داده­ ای از حافظه ترجمه در اختیار مترجم قرار گیرد انتظار می ­رود که از اصطلاحات و عبارات موجود در آن استفاده کند نه این که متن را بر اساس اصطلاحات یا عباراتی که خود انتخاب می­ کند و سبکی که خود او ترجیح می ­دهد ترجمه کند.
4. همچنین کاربرد صنعتی حافظه­ های ترجمه اغلب باعث م ی­شود تا ترجمه، صرفا جایگزینی کلمات باشد. در حالی که نظریه­ های ترجمه از دهه 1980 سعی کرده ­اند مترجم را به عنوان کسی در نظر بگیرند که باید ارتباطی معنادار برقرار کند و کاری فراتر از جایگزینی کلمات مبدا با کلمات مقصد انجام دهد.  اما استفاده از حافظه­ های ترجمه از این نظر مشکلاتی را ایجاد می­ کند و در واقع مترجمان را به سمت پارادایم­ های تعادل زبانی در دهه 1960 سوق می­ دهد این مشکل به خصوص زمانی تشدید م ی­شود که چند مترجم با سبک ­های مختلف روی یک ترجمه کار می ­کنند و باعث تولید ترجمه ­ای با خوانش ضعیف می ­شوند. این نوع ترجمه را ترجمه مختلط می ­نامند.
5. مشکل دیگری که در مورد حافظه ­های ترجمه وجود دارد این است که این سیستم­ ها تنها زمانی مفید واقع می ­شوند که متن ­های مبدا در فرمت ­های الکترونیکی باشند. نرم­افزار OCR برای تبدیل متن­ های کاغذی به فرمت­ های الکترونیکی است اما این راه حل برای زمانی که حجم ترجمه زیاد باشد موثر واقع نم ی­شود. اگرچه باعث م ی­شود تا مشتریان از مزیتِ تحویل پروژه ­هایشان در فرمت­ های الکترونیکی به مترجم آگاه شوند. بنابراین، نرم ­افزار حافظه ترجمه تنها با اسناد الکترونیکی کار می­ کند؛ نمی ­توانید یک تکه کاغذ را بردارید و آنرا از طریق برنامه حافظه ترجمه اجرا کنید مگر اینکه آنرا مجدداً تایپ کنید یا نخست آن را با استفاده از نرم ­افزار OCR اسکن کنید. بنابراین اگر می ­خواهید نسخه چاپی یا اسناد اسکن شده را ترجمه کنید، نرم­ افزار حافظه ترجمه موثر واقع نخواهد شد. با این وجود، بسیاری از برنامه­ های حافظه ترجمه می­توانند متن را از صفحات گسترده، فایل ­های HTML و غیره بیرون کشیده و ترجمه کنند.
6. مانع دیگری که در بهره­ گیریِ کامل از قابلیت­ های حافظه ترجمه وجود دارد این است که صنعت ترجمه در دنیا هنوز در پی این است که این فناوری را در سطح سگمنت استفاده کند و دلیل اصلی آن این است که طرح­های خاصِ قیمت­ گذاری که شامل تخفیف برای تطابق­ های موجود در این نرم­ افزار می­ شود تنها در سطح سگمنت، منطقی به نظر می­ رسند. اما در حال حاضر متن دوتایی می ­تواند جایگزین مناسبی برای حافظه­ های ترجمه ای باشد که مبتنی بر سطح سگمنت هستند از این جهت که در ترجمه، بافت را نیز در نظر می­ گیرند.

متن دوتایی از دو متن تشکیل شده که ترجمه یکدیگر هستند، یک واحد متنی یا سگمنت از متن مبدا با ترجمه خود در فرایند ترجمه ارتباط برقرار می­ کند. این روش را می ­توان الگوریتمی در نظر گرفت که متن دوتایی را به عنوان یک ورودی در نظر می­ گیرد و سگمنت­ هایی تولید می­ کند که حاوی یک سگمنت از متن مبدا و ترجمه ­اش به عنوان خروجی هستند. این مساله به سیستم کمک می ­کند تا میان گزینه ­های پیشنهادی تمایز قائل شده و گزینه صحیح­تر را پیشنهاد دهد که در سیستم ­های سنتی حافظه ترجمه این امکان وجود نداشت.

البته متن­ های دوتایی دو نقص مهم دارند. اول این که هم­ترازیِ صحیح آنها را نمی ­توان تضمین کرد، یعنی نمی ­توان آنها را به صورت خودکار در آورد به صورتی که در حال حاضر حافظه­ های ترجمه استفاده می­­ شوند. چون آنها تنها زمانی ایجاد می­ شوند که ترجمه، کامل شده باشد و در نتیجه می ­توانند از مزیتی همچون احتمالِ تکرار داخلیِ درون متن مبدا سود ببرند چون استفاده آنها از متن­ های تکراری را محدود می­ کند بویژه آنهایی را که توسط گروهی از مترجمان ایجاد شده ­اند.